Heen. Onderweg vertelde Stephan Van Fleteren op de radio over surfers en hun liefde voor de zee. Ze spreken met de zee, lezen de golven, kun je dat geloven? Drie weken aan een stuk had hij naar hen staan kijken. Van de rest van Australië had hij niets gezien. Altijd op hetzelfde stukje strand, onder dezelfde boom, alleen maar kijken. Hij vertelde tot ik het voor mij zag, tot ik mij mee bewogen voelde. Er werd iemand begraven, iemand bleef alleen achter, mijn oude vrienden waren er. We zaten rond de tafel, met acht of zo. We lachten ondanks alles. Terug. Wear Sunscreen haalde het van Perfect Skin. Dance. Ik zat bovenop de tijd en dacht aan mijn eigen moeder. Verder, altijd rechtdoor. Fra
Iets tussen een recensie en een reisverhaal en ook het vervolg op 'Vekeman voor beginners'. Go south! Daar wacht je de Spaanse zon die eindeloos op je kop straalt en je haar blondeert zonder dat je naar de kapper hoeft. Alleen was het achter ons dat het opklaarde. De Berg lag kop omhoog in de wolken, de hele week lang. De Berg wordt ook soms de Grond genoemd. In verband met deze niets aan de verbeelding overlatende naamkeuzes kan ik meegeven dat onze kat ‘Poes’ heet en de eend van vroeger ‘Eend’. Het zijn de enige poes, berg en eend die iets betekenen voor ons. Wij kunnen ons niet vergissen over welke berg of poes het gaat en zij zelf ook niet. Ook mijn auto heette vroeger geheel rechtlijn
