Wie mij een beetje kent weet dat ik geen recensies schrijf. Ik maak louter en bovendien uiterst zelden, een soort columnachtige leesimpressies, geheel en al literair onverantwoord, en alleen als aan de voorwaarde is voldaan, dat ik een indruk heb opgedaan van de schrij...
Facebook wordt verguisd, maar voor mij heeft het zeer waardevolle ontmoetingen opgeleverd met mensen die ik anders nooit had mogen leren kennen. Een van die mensen is Woutje Vlaeminck. Hij is twintig jaar jonger dan ik en woont aan de andere kant van h...
Gelukkig ben ik niet beroemd. Ik hoef me vooralsnog niet in omzichtigheid te hullen als ik iets over andere levende schrijvers te vertellen of te vinden heb. Ik kan in alle ongeremdheid van de daken schreeuwen: dit moet je lezen! Dat ik enkel positieve...
Wat een belevenis om een echte voorstelling te maken. Eeuwig doorzinderde dank aan: Benjamin Glorieux voor de onwaarschijnlijke muziek die hij componeerde met het gevleugelde boek in de hand en die hij virtuoos opvoerde, èn voor het idee van de tegendraadse zaalsetting...
Ik wil graag een paar bijzondere mensen bedanken. Ava Miller is voor mij wel wat meer dan een boek. Het is een eindpunt van een tienjarige bevalling, vervelling, hoe je het ook wil noemen. En ik heb het hoegenaamd niet alleen geklaard.
Op 24 maart werd AVA MILLER EN IK voorgesteld in Haarlem, als onderdeel van het Boekenweekprogramma van Uitgeverij de Knipscheer in de Pletterij. Bekijk hier de volledige voorstelling. Scroll naar laatste uur om het interview en de voorleesmomenten over AVA MILLER EN I...
Om het met de woorden van Kristien te zeggen “Dit boek is er op vele manieren gekomen dankzij Eric Schneider en Arcturus. Niet alleen het feit dat ik eraan begonnen ben, maar zelfs h...
Hoe zou het zijn als de elektriciteit uitvalt in januari? Want het gaat ervan komen zeiden onze vrienden zaterdag tijdens een gezellig etentje in een roze kamer met haardvuur. We probeerden de wereld te verbeteren door erover te spreken. Door er een glas op te drinken....
De laatste keer dat ik hem zag was op kerstavond 1994. In zijn lange zwarte wintermantel verdween hij langs mijn tante Isadora’s achterdeur, de stille nacht in. Ik had achter hem aan kunnen rennen, maar op dat moment lag tante Isadora te stikken op het tapijt. Nonkel R...
